Chrystus Ukrzyżowany

drewno lipowe, polichromowane; wys. 80 cm.
Polska, 1. poł. XVII w.
Prezentowana rzeźba przedstawia dość rzadki na polskim rynku antykwarycznym przykład krucyfiksu z terenu Rzeczpospolitej z 1. połowy XVII wieku. Mimo daleko idącej destrukcji (brak ramion i korony cierniowej, uszkodzone stopy) figura zachowuje wiele ze swego autentyzmu i stosunkowo wysokiej klasy, przy tym na uwagę zasługuje częściowo zachowana, najprawdopodobniej oryginalna (lub bliska oryginalnej) polichromia przezierająca spod późniejszych przemalowań. Odnosi się to zwłaszcza do karnacji, strug i strużek krwi. Krucyfiks prezentuje liczne cechy jeszcze postśredniowieczne, stanowiące echo snycerki XVI-wiecznej, takie jak wydłużone proporcje o małej głowie, wychudzone nogi z eksponowanymi kolanami i wielkimi stopami, typ ascetycznej, wyniszczonej twarzy, czy ostentacja ran; obok których, takie charakterystyczne elementy, jak loki włosów splatających się w rodzaj warkoczy, czy ciasno opięte, wielowarstwowe perizonium wskazują bezbłędnie na okres wazowski w snycerce
polskiej. To wysokiej klasy dzieło polskiej rzeźby niewątpliwie zasługuje na fachową troskę konserwatorską.