Szabla polska

głownia stalowa, z szerokim, obustronnie ciągnionym zbroczem i przygrzbietową bruzdeczką; w partii zastawy oba płazy dekorowane grawerunkiem z motywem serca i plecionki oraz napisem: „Pro / Deo et / Patria”; jelec krzyżowo-kabłąkowy,
mosiężny, wąs w kształcie migdała, tylne ramię jelca skierowane ku dołowi, zakończone owalną buławką; kabłąk w partii środkowej zdobiony spłaszczoną tralką; trzon rękojeści spłaszczony, w okładzinie drewnianej, karbowanej w drobną kratkę; boki zdobne głębokimi rowkami; głowica owalna, puklowana, z gałkową sterczynką; pochwa mosiężna, z dwiema ryfkami z brajcarkami; ostroga stalowa;
stal, mosiądz, drewno; dł. głowni 80,5 cm, krzywizna 5,5 cm, dł. całk. 95 cm, w pochwie 100 cm.
Polska, k. XVIII w.