drewno dębowe, pierwotnie polichromowane

wys. 43 cm.
Niemcy?, Śląsk?,1 ćw. XVI w.
Późnogotycka rzeźba przedstawia stojącą na płytkiej prostokątnej podstawie Matkę
Boską odzianą w suknię, i w długi, obficie fałdowany płaszcz, okrywający ręce
i zarzucony na głowę; twarz okolona starannie upiętymi włosami. Z prawej strony
posadowione zostało trzymane oburącz nagie Dzieciątko z poruszonymi nóżkami,
przytrzymujące obiema rączkami otwartą księgę. Zarówno Maria, jak i Dzieciątko
patrzą na wprost ku adorującemu ich widzowi. Zachowały się zaledwie resztki
pierwotnej polichromii figury: róż sukni i błękit płaszcza silnie przetarte, widoczne
w załamaniach fałdów. Tradycyjny typ przedstawieniowy, kształtowanie ogólnej
kompozycji i stylizacja ostro łamanych draperii pozostają w duchu późnogotyckim,
jednak poprawnie kształtowana anatomia Dzieciątka wykazuje już cechy
wczesnorenesansowe pozwalające datować omawiany obiekt na 1 ćw. XVI w.
Drobna, wykonana w dębinie rzeźba stanowiła prywatny (domowy) obiekt kultu,
będąc być może pierwotnie elementem niewielkiego ołtarzyka.