Stół neorokokowy

o falistych i profilowanych elementach szkieletu, rzeźbionych i pozłacanych, wsparty na czterech kabriolowych nogach, spiętych krzyżowym wiązaniem z parą putt pośrodku. Blat zbliżony do owalu, z marmurową, białawą płytą z szarawym odcieniem, rytowaną na obrzeżu w stylizowaną wić.
Oskrzynienie faliste u dołu dekorowane rocailami, liśćmi i kwiatami. Nogi esowate, szersze na kolanach, zakończone stopką. Na spodzie płyty kredka czarną wpisany numer: 45 41 282;
olcha; 118 x 78 x 76,6 cm.
Europa Środkowa, 3 ćw. XIX w.
Stolik o ładnych kształtach, umiejętnie wzorowanych na rokokowych. Dekorowany ostro modelowaną snycerką, która znacząco odróżnia go od XVIII-wiecznych pierwowzorów. Mebel po współczesnej konserwacji.