Kompozycja

akwarela, papier; 72 x 49 cm;
opisany na odwrocie: S. Gierowski / 1981 (długopisem, słabo czytelne).

Stefan Gierowski jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich malarzy abstrakcjonistów. Często mówi się, że jego malarstwo łączy w sobie
pierwiastek intelektualny i emocjonalny. Pierwszy z nich miałby się wyrażać poprzez geometrię, natomiast drugi, emocjonalny, przez kolor. Pojęciem tym
zajmowali się już wcześniej tacy artyści jak Eug?ne Delacroix czy Vincent van Gogh. Prace Gierowskiego odchodzą całkowicie od tego co proponuje
nam dawna sztuka, jego obrazy są przedstawieniem czystego intelektu i czystych emocji. Światło, przestrzeń i ruch są wiodącą problematyką
w twórczości tego artysty.
Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola
Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole.
Od połowy lat 50. (do roku 1960) zaangażował się w działania nowopowstałej Galerii Krzywe Koło, ściśle współpracując z Marianem Boguszem przy
tworzeniu programu galerii. W rozmowie z Elżbietą Dzikowską autor oferowanej pracy mówił, że: „Malarstwo abstrakcyjne naszego wieku też pragnie
przekazać myśli z naszym stosunkiem do życia, do świata.” (fragment cytatu, pochodzi z wywiadu przeprowadzonego przez E. Dzikowską, z książki
Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa).