Kraków, 1946

gwasz, karton; 36 x 50 cm;
sygn. p. d. ołówkiem: H. RudzkaC. 1946.
Z kolekcji Juliana i Bronisławy Przybosiów.
Studiowała początkowo w warszawskiej SSP u Miłosza Kotarbińskiego, później w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Była jedną z założycielek Komitetu Paryskiego. W Paryżu mieszkała do 1931, kiedy to miała miejsce pierwsza wystawa kapistów w paryskiej Galerie Zak. Malowała głównie pejzaże, martwe natury oraz akty początkowo pod wpływem impresjonizmu. Była pierwszą kobietą w historii krakowskiej ASP, która otrzymała nominację profesorską. Wykładała w tej uczelni do 1967. Artystka należy, obok Jana Cybisa, do czołowych przedstawicieli nurtu kolorystycznego. Jej sztuka w pełni odzwierciedlała malarską doktrynę kapistów wywodzącą się z francuskiego postimpresjonizmu. Dekoracyjne walory i intymny charakter wielu jej kompozycji wskazują na sztukę Pierre’a Bonnarda jako źródło inspiracji i obszar artystycznych fascynacji. Twórczość Rudzkiej zdominowały motywy czysto malarskie, znamienne dla tematycznego repertuaru kapistów - pejzaż i martwa natura.