olej, płótno; 100 x 70 cm;
sygn. i dat. p. g.: JS 75.
Jacek Sienicki był absolwentem warszawskiej ASP w pracowni Artura Nachta Samborskiego, a następnie jego bliskim współpracownikiem. Debiutował w 1955 roku, podczas ogólnopolskiej wystawy w warszawskim Arenale - "Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi". Lata 70. XX w., jednocześnie czas, w którym powstało oferowane płótno, to okres wyjątkowo intensywnej pracy twórczej artysty dzięki czemu miał możliwość wynajęcia własnej pracowni na osiedlu Chomiczówka. W 1974 roku Sienicki otrzymał nagrodę krytyki im C. K. Norwida, przyznaną malarzowi za prezentację pokazaną w warszawskiej Zachęcie. W 1975 roku objął pracownię malarstwa na macierzystej uczelni po prof. Marku Bylinie. Charakterystyczną cechą w twórczości Jacka Sienickiego jest podejmowanie jednego tematu, kilkukrotnie, praca w cyklach malarskich. Cykle płócien, wielokrotne opracowanie podobnych tematów jak rośliny, garnki, naczynia, kawałki mięsa, czy jak w przypadku prezentowanego dzieła, widok z okna, są zapewne poszukiwaniem odpowiedniej formy i barwy, ponieważ mimo wszystko, malarstwo Sienickiego silnie było związane z nurtem koloryzmu, z którego wywodził się również jego mentor Nacht Samborski. Sam artysta o swoich obrazach wspomina: „Jeden z moich kolegów nazwał moją pracę portretowaniem przedmiotów. Portretuję wnętrza pracowni i portretuję siebie, portretuję kwiaty, wszystkie te rzeczy, które maluję, w bardzo bliskim związku z naturą […]. Oczywiście mam też nadzieję, że przede wszystkim portretuję siebie. Nadaję piętno obrazowi, piętno wynikające ze mnie. Z całego mojego życiorysu, moich chorób, przeżyć, radości i smutków.” (Jacek Sienicki. Obrazy i prace na papierze, Herzyk Gallery, Kraków 2009).
Źródło: jaceksienicki.pl; materiały prasowe do wystawy w Kordegardzie, czerwiec-lipiec 2017 (kordegarda.org/pl/exhibition/139610).
