Komplet sztućców na 15 osób i środka stołu w kantynie art deco (215 sztuk)

Srebro próby 950 cechowane; (cecha państwowa z głową Minerwy i próbą 1, znak złotnika z monogramem EP - w rombie), macica perłowa, stal cechowana (znak wytwórni z monogramem EP - w rombie), drewno, iworyna; waga 11387 g. (z nożami)
Paryż, lata 20.-30 XX w.
Składający się z 15 łyżek do zupy (dł. 20,8 cm), 21 widelców i 15 noży do drugiego dania (dł. 20, 7 cm i24 cm), 15 widelców trójzębnych i 15 noży łopatkowatych do ryb (dł. 18,2 cm i 21 cm); 15 widelców i 15 noży do przystawek (dł. 17 cm i 20,5 cm), 15 łyżek bulionówek (dł. 17 cm); 15 widelczyków trójzębnych do ostryg (dł. 12,5 cm); 15 widelców i 15 noży do owoców z trzonkami z masy perłowej (dł. 16,2 cm i 17 cm); 15 łyżeczek do kawy (dł. 12,1 cm), 15 łyżeczek do lodów z czerpakami złoconymi (dł. 12,3 cm) oraz 2 łyżek półmiskowych (dł. 26 cm), 2 łyżek do sałat z czerpakiem z ząbkowaną krawędzią, łyżki wazowej z półkulistą czarką (dł. 31 cm); łopatki z krawędzią jednostronnie uniesioną (dł. 23,5 cm); płaskiej łopatki owalnej zakończonej szpiczasto (dł. 23 cm), łyżki ażurowej do oliwek (dł. 14,5 cm); łopatki ażurowej (dł. 13,5 cm), widelczyka trójzębnego (dł. 13,7 cm), szczypiec do cukru (dł. 10, 6 cm), łopatki do masła (dł. 17 cm) i 2 łopatek do ciasta (dł. 26 cm); sztućce z gładkimi , rozszerzającymi się trzonkami, ze ściętymi bokami i czubkiem na końcu, obrzeżonymi profilowaną taśmą; ostrza noży stalowe z dociążonymi trzonkami; na odwrocie trzonków grawerowany monogram LB . Sztućce w kantynie drewnianej (wys. 48 cm, szer. 55 cm, głęb. 36,5 cm) z czterema wysuwanymi szufladkami z uchwytami z iworyny, wyłożonymi materiałem imitującym irchę. Odpryski macicy perłowej na zakończeniach trzonka nożyka i widelca do owoców

Założona przez Emile’a Puiforcota, jego brata Joseph- Marie i ich wuja Jean-Baptiste Fuchsa w 1820 roku; W 1857 roku Emile Puiforcat z wujem zrejestrowali, znaną do dziś cechę -scyzoryk między literami EP. W 1892 roku wnuczka Emila wyszła za mąż za Louisa Victora Tabouret . W 1902 roku Louis Victor został głównym menadżerem firmy, a w 1915 roku zmienił nazwisko na Tabouret-Puiforcat; W tym czasie firma wykonywała głównie srebra stołowe w stylach historycznych, przeznaczone dla bogatej klienteli. W 1927 roku firmę przejął syn Louisa Victora - Jean (1897-1945), który zasadniczo zmienił stylistykę wyrobów, charakteryzujących się odtąd uproszczoną , zgeometryzowaną linią inspirowaną art. deco. Jean Puiforcet był zdolnym rzeźbiarzem i projektantem. Był m.in. współzałożycielem Union des Artistes Modernes. Mistrzem złotniczym został w 1920 roku. Używał cechy założyciela firmy. Uważany jest za największego francuskiego złotnika art. Deco. Zmarł w 1945.