Para świeczników ołtarzowych

Srebro kute, odlewane , cechowane (znak miejski .T w kole, monogram złotnika C/IB w trójliściu ); świecznik 1 - wys. 64, 2 cm, szer. 21 cm, głęb. 21 cm; waga 1492 g.; świecznik 2 - wys. 63,7 cm, szer. 19,5 cm, głęb. 19,5 cm; waga 1491 g.
Toruń, 1700-1710
Świeczniki wsparte na trzech kulkach i stopach na planie trójkąta z wywyższonymi ściankami bocznymi o wolutowych narożach, dekorowanymi zwojami suchego akantu i drobnych kwiatków, z gładką medalionową rezerwą pośrodku, z uskrzydlonymi główkami aniołków w dolnej części i w zwieńczeniu; trzony tralkowe z gruszkowatym nodusem dekorowanym u dołu puklami, u góry trzema uskrzydlonymi główkami i różami, wyżej wydłużona tralka ujęta u dołu w liście akantu; między nimi spłaszczone pierścienie zdobione drobnymi puklami; profitka talerzykowata, zakończona iglicą.
Świeczniki różnią się wielkością puklowanych pierścieni.
Do chwili uzyskania tytułu mistrzowskiego w 1700 roku pracował w warsztacie swojego ojca Niclausa, u którego wcześniej pobierał naukę (w latach 1686-1692) Był czynny do 1719 roku, ale niektóre opracowania podają, że pracował jeszcze w latach 20. XVIII w.
Świeczniki były prezentowane w Zamku Królewskim w Warszawie w 2007 roku na wystawie kolekcji Ryszarda Janiaka. W katalogu wystawy, na podstawie analizy znaków złotniczych, zostały określone jako wyrób toruńskiego złotnika Johanna Christiana Bröllmanna z lat 1700-1710 (Pasja zbierania. Kolekcja Ryszarda Z. Janiaka, Warszawa 2007, poz. kat. II/82)