Rama epitafium kupca Pankracego Kretschmera

z rzeźbionymi, pełnoplastycznymi, mięsistymi liśćmi akantu i motywami kwiatów, z trzema
otworami na osi; drewno, złocenie; 206 x 162 x 22 cm;
Śląsk, Georg Klose, ok. 1692 roku (na podstawie daty śmierci kupca);
„Około połowy XVII w. w szczególności w rzeźbie wrocławskiej dominuje, i to zarówno w rzeźbie drewnianej, jak i kamiennej, ornament chrząstkowo-małżowinowy. W epitafiach Annaniasza Webera (zm. 1665) czy Jeremiasza Karola Ketzlera (zm. 1665) z kościoła Św.
Marii Magdaleny oraz przechowywanym we wrocławskim Muzeum Narodowym epitafium Melchiora Tichtera (zm. 1666) obok wspomnianego ornamentu chrząstkowego pojawiają się także owoce granatu. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVII w. zaczął się
zmieniać stosowany dotąd w snycerce repertuar form ornamentalnych, a ornament chrząstkowy zastąpiono pędami mięsistego akantu, czego najwcześniejszym przykładem jest epitafium Daniela Carla (zm. 1674) z kościoła Św. Barbary we Wrocławiu (obecnie Muzeum
Narodowe we Wrocławiu). Forma i kształt tych epitafiów są niemal identyczne z będącą przedmiotem tej ekspertyzy ramą. Zbliżony do owalu kształt, wypełniony w znacznej części bogatą dekoracją ornamentalną, trzy wydzielone pola (największe przeznaczone na tablicę
inskrypcyjną), stawiają ramę w serii przedstawionych tu epitafiów. (…) Bardziej prawdopodobne wydaje się łączenie opiniowanej ramy z warsztatem wrocławskim działającym na zlecenie kurii biskupiej we Wrocławiu na przełomie XVII i XVIII
w. Twórca tego warsztatu mógł nawet kształcić się w kręgu działającego wtedy we Wrocławiu Steinla."
(fragmenty ekspertyzy Romualda Nowaka - rzeczoznawcy ds. rzeźby Stowarzyszenia Historyków Sztuki w Warszawie).
Tej wyjątkowej klasy artystycznej, snycerskiej, a nawet rzeźbiarskiej obiekt wychodzi poza obręb sztuki ramiarskiej i nabiera cech rzeźby przestrzennej, dając próbę bogactwa form sztuki baroku. Obiekt po renowacji, w doskonałym stanie zachowania.