Szafka barokowa

prostopadłościenna, zamykana dwuskrzydłowo, z dwoma szufladkami, zwieńczona wydatnym profilowanym gzymsem, wsparta z tyłu na pełnej ściance, od frontu na dwóch spiralnych kolumnach, umieszczona na platformie od frontu zakończonej profilowaną listwą, faliście wyciętą u dołu, rzeźbiona. Korpus na bokach frontu i na licach szuflad ozdobiony płaskorzeźbionymi ornamentami roślinnymi, na bokach ujętymi profilowanymi listwami tworzącymi geometryczne pola. Skrzydła drzwi ramowe z płycinami ozdobionymi pośrodku medalionami z popiersiami męskimi, ujętymi wicią o gałązkach zakończonych fantastycznymi stworami. Boki ramowe z płycinami ozdobionymi poduszkami o wydłużonym kształcie zakończonymi łukami zwanymi oślim grzbietem, wyciętymi w grubości drewna. Szyldy zamków stalowe o falistym wydłużonym kształcie, z wyciętymi ażurowo ornamentami. We wnętrzu jedna półka;
dębina, sosna; 153,3 x 169 x 56,5 cm.
Europa Środkowa, Niemcy (?), XVIII w. - po naprawie w XX w.

Mebel o charakterze barokowych szafek kredensowych do przechowywania zastawy i żywności. Typowa dekoracja płaskorzeźbiona występująca w meblach zachodnio-europejskich szczególnie terenie Niemiec i Holandii od XVII wieku. Moda na wykonywanie takich mebli utrzymywała się jednak dużo dłużej i ponownie odżyła wraz z historyzującymi nurtami w XIX w.