Para foteli neorokokowych

o falistych i profilowanych elementach szkieletu dekorowanych rzeźbionymi ceownicami, wolutami, liśćmi, wyściełane na oparciu, siedzeniu i podłokietnikach, wsparty na czterech esowatych nóżkach, przednich zakończonych rolkami. Oparcia w formie kartuszy, przewężone pośrodku. Siedzenia z tyłu półkoliste, od frontu faliste. Poręcze cofnięte, zakończone wolutami. orzech, 95,5 x 70 x 67 cm Europa Środkowa, 4 ćw. XIX w. Fotele o ładnych proporcjach, dobrej jakości snycerki, o zdrobnio - nych ornamentach, ostrych na krawędziach, jednocześnie precyzyjnych i naturalistycznie wykonanych detalach, indywidualnie modelowanych. Podobne tym fotelom formy i dekoracje były typowe dla warszawskiego ośrodka stolarskiego ok. 1875-90. Były modne także w Czechach. Meble zachowane w dobrym stanie, co podwyższa ich wartość zabytkową.