Św. Anna z małą Marią

drewno nieokreślonego gatunku, polichromowane i złocone; wys. 55 cm. Południowa Francja (?), Hiszpania (?), Portugalia (?), 2. poł. XIX w. (?) Figura przedstawia Św. Annę z małą Marią przytrzymywaną oburącz przy lewej piersi i nauczaną czytania z otwartej księgi. Święta odziana jest w długą suknię i przerzucony przez plecy, ramiona i biodra płaszcz, oraz chustę na głowie; Maria w długą sukienkę. Ważną rolę odgrywa polichromia i złocenie - zgodnie z tradycją ikonograficzną suknia i podbicie płaszcza Św. Anny są zielone, natomiast wierzch płaszcza czerwony, na draperie naniesione są wzory z wielkich kwiatów - malowane i złocone; złocona jest również suknia małej Marii. Figura miała charakter wolnostojący - świadczy o tym pełne opracowanie rzeźbiarskie i malarskie odwrocia. Ta ciekawa rzeźba wykonana w nieznanym gatunku drewna pochodzi prawdopodobnie z jednego z krajów romańskich, przypuszczalnie z okresu historyzmu, czyli 2. połowy XIX w. Udatnie nawiązywałaby wówczas do późnobarokowego stylu drewnianej rzeźby tych krajów. Czas powstania zdaje się zdradzać opracowanie takich fragmentów, jak regularna nieco akademicka twarz świętej, czy z kolei przesadnie bogate, przestylizowane fałdowanie płaszcza. Jeśli przystać na zaproponowane datowanie byłby to bardzo rzadki w Polsce przykład zachodnioeuropejskiej, neobarokowej rzeźby sakralnej w drewnie.