Anioł

drewno lipowe, polichromowane i złocone brązą; wys. 57 cm.
Małopolska - Kraków ?, Przemyśl ? - 2. poł. XIX w.

Postać stojącego anioła odzianego w długą szatę spodnią przykrywającą nogi i spiętą pojedynczym guzikiem wierzchnią tunikę o wywiniętych połach, z podkasanymi rękawami, o szerokim dekolcie. Twarz o szerokim czole i długim prostym nosie okalają długie loki. Prawa ręka wzniesiona jakby w geście błogosławieństwa, lewa zgięta, pierwotnie wsparta była na wysokim przedmiocie, zapewne przytrzymywanym kartuszu. Pozornie wyglądająca na produkt późnomanierystycznej snycerki z około połowy XVII w., rzeźba jest w istocie dziełem stylu historycznego z 2. połowy XIX w., udatnie imitującego pracę sprzed ponad dwu stuleci. Czas pochodzenia zdradzają nazbyt regularne i symetryczne rysy twarzy, a także zbyt sztywna gestykulacja nie odpowiadająca duchowi epoki. Tego rodzaju, dość wierne w istocie,
naśladownictwo polskiej snycerki późnomanierystycznej nie należało w XIX wieku do zjawisk zbyt częstych - przeważnie cechy epoki neostylowej ujawniały się znacznie silniej. W produkcji tego rodzaju celowało kilka warsztatów małopolskich 2. połowy XIX i pocz. XX w., zwłaszcza przemyska pracownia Ferdynanda Majerskiego. Być może ta udana imitacja rzeźby staropolskiej pochodzi z jednego z owych atelier.